Οτι είναι νόμιμον ΔΕΝ είναι πάντα και ηθικόν....

Τελευταία στις διάφορες ποδοσφαιρικές συζητήσεις,  αναλύονται ή ερμηνεύονται κατά το δοκούν οι έννοιες περί νομίμου ή ηθικού, ίσως είχε δίκιο ο σοφός (και προαιώνιος) εκείνος γλωσσοπλάστης που επινόησε την περίεργη ελληνική λέξη «νόμιμον» ώστε να διαβάζεται και ανάποδα, όπως η καρκινική επιγραφή, για να έχει τις δικές της νοηματικές διαστάσεις!.. Ό,τι έκαναν δηλαδή οι σοφιστές του παρελθόντος, που με τις σοφιστείες τους έκαναν το μαύρο άσπρο, το λογικό παράλογο και το νόμιμο παράνομο!..

Η λέξη «νόμιμον»,  σημαίνει αυτός που υπάρχει ή γίνεται κατά τους νομικούς θεσμούς, έννομος, σύμφωνος με τον νόμο. Αυτός που τηρεί τους νόμους. Αυτός που καθορίζεται, που καθιερώνεται με νόμο. Αυτός που υπάρχει ή γίνεται σύμφωνα με συνήθεια ή με έθιμο και τόσα άλλα «ων ουκ έστιν αριθμός»! Και το εννοούμε.

Αλλά και η λέξη «ηθικόν» έχει τις δικές της ερμηνείες, αφού ηθικός είναι αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στο ήθος ή στην ηθική, κατ' αντίθεση προς το ανήθικος και σε αντιδιαστολή προς το διανοητικός! (Βλέπε Λεξικό Παπύρου).

Είναι αυτός που επιδρά στο ήθος ή στα ήθη. Αυτός που είναι σύμφωνος με τα χρηστά ήθη, με τους κανόνες τού ορθού και τού πρέποντος, ενάρετος, τίμιος, σεμνός. Αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον εσωτερικό μας, τον ψυχοπνευματικό κόσμο και όχι στην εξωτερική μας εμφάνιση. Αυτός που ανακλά στον ψυχικό μας κόσμο ανεξάρτητα από οποιοδήποτε εξωτερικό αποτέλεσμα, αντίθετα τού υλικός, και δεκάδες άλλες ερμηνείες!

Φτάσατε διαβάζοντας μέχρις εδώ?

Μπράβο...

Είμαστε σίγουροι πως καταλάβατε όλοι γιατί όλη αυτή η ''κυριλέ'' ανάλυση...

Πάμε και με τη ''γλώσσα του γηπέδου''...

Με λίγα λόγια γιατί τα πολλά είναι φτώχεια και κακομοιριά...
Και κακομοίρηδες δεν θα γίνουμε ποτέ....

Οι ποδοσφαιρικοί αγώνες και οι βαθμοί  ''κύριε'' ( ο ενικός γιατί ο ένας δεν είναι όλοι και ο πρόεδρος δεν είναι η ομάδα ) κερδίζονται στο γήπεδο.

 Στα  γραφεία παίζονται άλλα παιχνίδια που εμείς δεν γνωρίζουμε και ούτε θέλουμε να γνωρίσουμε..

Η αυλαία στο θέατρο του παραλόγου(?) έχει σηκωθεί και στο σκηνικό έχει πρόσβαση όλος ο κόσμος στο νησί...

Και η μάσκες έπεσαν...

Και ο κόσμος έχει ήδη επιλέξει ποιον θα γιουχάρει, ποιον θα καταδικάσει και θα χλευάσει...

Ένας λεκές, μια στάμπα, θα ακολουθεί για πάντα πια αυτόν που δεν κατάφερε να ξεχωρίσει αν το νόμιμον είναι και ηθικό ....